को थिए फरिसी र सदूकीहरु ? फरिसी र सदूकीहरुको बारेमा पूरा जानकारी ! (भिडियो सहित)

पहिलो शताव्दीका यहूदि राजनैतिक र धार्मिक समूदायहरु

सुसमाचारिय पुस्तकहरुलाई बुझ्नका लागि यी धार्मिक र राजनैतिक गुठहरुको बारेमा जान्न आवस्यक हुन्छ । येशु ख्रीष्टको समयमा धार्मिक र राजैनिक रुपमा इस्राएल पूर्णरुपमा बिभाजित थियो । सबै मानिसहरु रोमी साम्राज्यको अधिनमा थिए र परमेश्वरले प्रतिज्ञा गर्नुभएको मशिहको प्रतिक्षा गरिरहेका थिए । पुरानो करारमा हामी फरिसी, सदूकी, उग्रपन्थी जस्ता नाउँहरु देख्दैनौ । तर नयाँ करारमा भने यि सबैको बारेमा उल्लेख गरिएको छ । 

सदूकीहरु

सदुकीहरु इस्राएलका पुजाहारी वर्गका मानिसहरु थिए । येशु ख्रीष्टको समयमा यिनीहरु अति नै शक्तीशाली थिए । नयाँ करारको समयमा महासभा र मन्दिर इस्राएलका दुई प्रभावशाली क्षेत्र थिए । यहुदीहरुको महासभा र मन्दिरमा सदूकिहरुको नै वर्चस्सो थियो । सदूकीहरु दाऊद राजाका पुजाहारी सादोकका वँशका मानिसहरु थिए । यिनीहरु यहुदीहरुको सम्पुर्ण धर्मशास्त्रलाई नभई पञ्चग्रन्थ अर्थात मोशाद्धारा दिइएको व्यवस्थालाई मात्र मात्र मान्ने गर्दथे । यिनीहरु शारिरीक पुनरुत्थान, स्वर्गदुत जस्ता कुराहरुमा बिश्वास गर्दैनथे । यिनीहरु यहुदी ब्यवस्थाप्रति अति नै कट्टर थिए । सदुकीहरुले येशुलाई एक खतरनाक क्रान्तिकारीको रुपमा हरेका थिए । यिनीहरु रोमी शासनसँग नजिक थिए । सदूकीहरुले येशूलाई एक उदायमान् क्रान्तिकारीको रुपमा लिएका थिए । येशूले आन्दोलन मच्चाउनुहोला र यसले गर्दा रोमीहरुले देशलाई आक्रमण गरेर नष्ट पार्लान् भन्ने डर यिनीहरुमा थियो । येशूलाई पक्राऊ गरिएपछि महासभामा प्रधान पुजाहारीहरुकहाँ लगिएको थियो । ति सबै प्रधान पुजाहारीहरु सदूकीहरु नै थिए । त्यसकारणले नै प्रधान पुजाहारी कैयाफाले “पूरा देश नष्ट हुनुभन्दा, एक जना मर्नुमा नै भलाई छ” भनेका थिए । यो कुरा यूहन्ना मा उल्लेख गरिएको छ । सदुकीहरु मन्दिरसँग सम्बन्धित थिए । त्यसकारण जब ई.स. ७० मा मन्दिर नष्ट पारिएपछि यिनीहरु पनि लोप भएर गए ।

फरिसीहरु

येशूले धेरै पटक फरिसीहरुको बारेमा उल्लेख गर्नुभएको छ । गुप्तरुपमा येशूका चेला बनेका निकोदेमस पनि एक फरिसी थिए । यो कुरा युहन्ना ३ः१ मा उल्लेख गरिएको छ । फरिसी शब्दको अर्थ “छुट्टार्ईएको वा अलग गरिएको” भन्ने हुन्छ । किनकि फरिसीहरु आफैलाई समस्त संसारबाट अलग गर्न खोज्थे र सबै प्रकारका अशुद्धताहरुबाट टाढा बस्ने कोशिष गर्दथे । यिनीहरु धेरै आत्मिक जीवन जिउने कोशिष गर्थे । पहिलो शताब्दीमा फरिसी अति नै प्रभावशाली धार्मिक समुहको रुपमा स्थापित थियो । ईतिहासकार जोसेफसका अनुसार येशु ख्रीष्टको समयमा फरिसीहरुको जनसँख्या करीब ६००० जति थियो । यिनीहरुको ज्ञान र दयालु ब्यवहारका कारण मानिसहरु सदुकीहरुभन्दा फरिसीहरुलाई बढी आदर दिने गर्दथे । यिनीहरु ब्यवस्थाका हरेक कुराहरुलाई साबधानी पुर्वक पालन गर्नुपर्दछ भन्ने कुरामा बिश्वास गर्दथे । यिनीहरु पनि यहुदी धर्मप्रति अति नै कट्टर थिए । यिनीहरु यहुदीहरुको सम्पुर्ण धर्मशास्त्रमा नै बिश्वास गर्दथे । प्रेरित पावल पनि एक फरिसी थिए (प्रेरित २३ः६) । फरिसीहरुमध्ये थोरैले येशूलाई समर्थन गरेका थिए भने अधिँकाशले उहाँको विरोध गर्ने गर्दथे ।

उग्रपन्थिहरु (जेलट)

उग्रपन्थीहरु स्वतन्त्र सेनाहरु थिए जसले इस्राएलमाथिको रामीहरुको अधिकारलाई फाल्न चाहन्थे । उग्रपन्थीहरु बिशेषगरी गालीलमा बस्ने गर्दथे । येशु र उहाँका चेलाहरु पनि गालिलकै हुनुहुन्थ्यो र अधिँकाश समय त्यही सेवकाई गरेर बिताउनुभयो । उहाँका चेलाहरुमध्ये एक जना सिमोन थिए पनि उग्रपन्थी दलको मानिस थिए । त्यसैगरी बारव्वा पनि उग्रपन्थि दलको थियो भन्ने आँकलन लगाइएको छ । यिनीहरु रोमीहरुको शासनप्रति अति नै आक्रामक थिए र तिनीहरुको बिरोध गर्दथे । रोमीहरु र हेरोदीहरुलाई एक्लै भेट्टाएभने हत्या समेत गरिदिन्थे । ई.स. ६६ मा रोमीहरुको बिरुद्धमा आन्दोलन भड्काउने पनि यिनीहरु नै थिए ।

एस्सीनहरु

एस्सीन एउटा पारिभाषिक शब्द हो, जसको अर्थ धर्म पछ्याउने भन्ने हुन्छ । यो पन्थका मानिसहरु मृत सागरको उत्तर–पश्चिममा स्थित कुम्रान जस्ता अन्य गुफाहरुमा रहेका मठहरुमा एकान्त जीवन विताउने गर्दथे । यिनीहरुलाई यहुदीहरुले भिक्षुहरु भनेर सम्बोधन गर्ने गर्दथे । यिनीहरु पापबाट अलग रहन र परमेश्वरसँग मात्र समय बिताउनका लागि गुफाहरुमा मठवासको जीवन बिताउदथे । यिनीहरु शान्तिमा बिश्वास गर्दथे, तर ई.स. ६८ मा यहूदी आन्दोलनलाई दवाउने क्रममा रोमी सेनाले यिनीहरुको नरसँहार ग¥यो । तर युद्धमा नाश हुनुभन्दा पहिले नै एस्सीनहरुले आफुसँग भएका यहुदी धर्मशास्त्रहरुलाई गुफाहरुमा सुरक्षीत साथ लुकाएका थिए । ति सबै पाण्डुलिपीहरु तिनीहरुले घैटाहरुमा लुकाएर राखेका थिए । ई.स. १९४७ मा एक जना गोठालो केटाले ति पाण्डुलिपीहरु मध्ये केही कुम्रान गुफामा भेट्टायो । ख्रीष्टियन ईतिहासमा भेटाईएका पाण्डुलिपीहरुमा यो सबैभन्दा पुरानो पाण्डुलिपी थियो । त्यहाँ भेटीएका पाण्डुलिपीहरु ई.पु. २५० सम्मका पनि छन् । यो सबै एस्सीनहरुको देन हो । कति बाईबल बिद्धानहरुको भनाईमा येशु पनि एक एस्सीन हुनुहुन्थ्यो र उहाँले आफ्नो अज्ञात वर्षको समय मृतसागर वरपरका गुफाहरुमा बिताउनुभएको थियो । यो विषयमा मैले येशूको जीवनमा अज्ञात वर्षहरु भन्ने भिडियोमा उल्लेख गरिसकेको छुँ । भिडियो यसै च्यानलमा गएर हेर्न सक्नुहुन्छ ।

शास्त्रीहरु

शास्त्रीहरु कुनै राजनैतिक दल वा धार्मिक समुह थिएनन् । यिनीहरु पढ्न लेख्न सक्ने ब्यवसायीक ब्यक्तीहरु थिए । आफैले धर्मशास्त्र लिपिबद्ध गर्नु, र धर्मशास्त्रको ब्याख्या गर्नु र शिक्षा दिनु यिनीहरुको प्रमुख कार्य थियो । यिनीहरुले धर्मशास्त्रलाई नक्कल गरेर त्यसका प्रतिहरु राख्ने काममा ठुलो भुमिका निभाएका थिए । आज हाम्रो हातमा रहेको बाइबललाई सुरक्षित राख्नमा शास्त्रीहरुको ठुलो देन रहेको छ । राजा हेरोदले मशिहको जन्म कहाँ हुन्छ भन्ने कुरा जान्नका लागि यिनीहरुलाई सोधेका थिए (मत्ती २ः४) ।

हेरोदीहरु

यो समुदायको मुख्य उद्धेश्य भनेको राजा हेरोदको वँशको शासनलाई इस्राएलमा जोगाइराख्नु थियो । एकअर्थमा यो राजा हेरादको एक विशेष सेना पनि थियो । यहूदिहरुले राजा हेरोदलाई एक गैरयहूदिको रुपमा हेर्ने गर्थे र उनलाई राजाको रुपमा स्वीकार गर्दैनथे । इस्राएलमा बारम्बार हेरोदवँशी राजाहरुको विरुद्धमा आन्दोलन पनि हुने गर्थे । त्यस्ता आन्दोलनलाई दबाउन र यहूदिहरुलाई हेरोदवँशीको पक्षमा ल्याउन यी हेरोदीहरुले भरसक कोशिष् गर्थे ।

सम्बन्धित भिडियो........

राजा हेरोदको बारेमा महत्वपुर्ण जानकारीहरु ! किन उनले आफ्ना रानी र छोरीहरुको हत्या गरेका थिए ? (भिडियो सहित)

को थिए हेरोदवँशीहरु========

हेरोद नाउँ नसुन्ने ख्रीष्टियनहरु कमै होलान् । सुसमाचारिय पुस्तकहरु प्रेरितको पुस्तकमा विभिन्न भागहरुमा हेरोद नाउँ उल्लेख गरिएको छ । हेरोद राजाले नै येशूको जन्महुदा बेथलेमहम र त्यस वरपरका २ वर्षमुनिका बालबालिकाहरुलाई मार्न लगाएका थिए । हेरोदले नै येरुशलेममा प्रेरित पावलको मुद्धा सुन्ने काम गरेका थिए । के तपाईलाई थाहा छ , बाइबलमा एकभन्दा बढि हेरोदको बारेमा उल्लेख गरिएको छ । के तपाईलाई थाहा छ ? बालबालिकाहरुको हत्या गर्ने हेरोद, बप्तिष्मा दिने यूहन्नाको शिर काट्ने हेरोद, र येशूको चेला याकूबलाई मृत्युदण्ड दिने हेरोद फरक व्यक्तिहरु थिए ! आजको यो लेखमा हेरोदवँशी राजाहरुको पुरा इतिहासलाई सँक्षित र सरल शैलीमा राख्ने जमर्को गरिएको छ ।

एन्टिपाटेरM हेरोदका घरानाका सँस्थापक

हेरोदको घरानाका संस्थापक एन्टीपाटेर थिए जो दक्षीण यहुदियामा भएको यदुमिया भन्ने ठाउँबाट आएका एक ठेम्मर यहुदी थिए । हेरोद तिनै एन्टिपाटेरका छोरा थिए । हेरोदवँशीहरु आधा एदोम वँशका थिए भने आधा यहूदीवँशका थिए । रोममा आफ्नो एकछत्र शासन कायम गर्नको निम्ति पम्पेसित युद्ध गर्न जूलियस सिजर मिश्र देशको युद्ध अभियानमा आएका बेला एन्टिपाटेरले यूद्धमा जूलियस कैसरलाई साथ दिएका थिए । युद्ध सिजरले जिते । एन्टिपाटेरबाट प्रसन्न भएका सिजरले उनलाई यहूदिया प्रान्तको शासक नियुक्त गरे । यस बाहेक सिजरले यहुदीहरुलाई दुई वटा कुराहरुमा पनि छुट दिएः १) अनिवार्य सैनिक सेवा र २) आफ्नै धर्म मान्ने अधिकार । हरेक गैरयहुदीले रोमीहरुको निम्ति काम गर्नैपर्दथ्यो र रोमी सम्राटलाई देवताको रुपमा पुजा गर्नुपर्दथ्यो । तर यहूदिहरुलाई भने यो कुरामा सिजरले छुट दिएका थिए ।

हेरोद “महान्”

ई=पु= ४२ मा एन्टिपाटेरको हत्या हुदा तिनका छोरा हेरोद गालिलका सेनाप्रमुख थिए । बुवाको हत्यापछि हेरोद यहूदियाको शासक नियुक्त भए । पुर्वी रोमका शासक मार्क एन्टोनीले हेरोदलाई ई.पु. ४० मा “यहुदीहरुको राजा”  उपाधी दिए । हेरोद केवल रोमीहरुको कठपुतली मात्र थिए । यहूदिहरु भने हेरोद र उनको वँशलाई घृणा गर्ने गर्दथे । हेरोदले यहुदीहरुको मन जित्नका लागि अनेकौ भव्य र सुन्दर भवन, गढी र नगरहरु निर्माण गर्न लगाए । उनलाई रोमीहरुले “हेरोद महान्” भन्ने गर्दथे तर यहुदीहरु उनलाई “महान्” भन्दैनथे । यहूदिहरुले उनलाई रोमीहरुका दलालको रुपमा मात्र लिन्थे । यहुदीहरुको मन जित्नका लागि हेरोदले ई.पु. २० येरुशलेमको पुरानो मन्दिरलाई भत्काएर त्यसको ठाउँमा नयाँ र भब्य मन्दिर बनाउन लगाए । यो मन्दिरले पुरै येरुशलेमको ६ भागको १ भागलाई ओगटेको थियो । नयाँ करारका सुसमाचारिय पुस्तकहरुमा उल्लेखित मन्दिर यहि नै थियो । यहि मन्दिरमा नै येशूले विद्युवाले चढाएको दुई सिक्का भेटिको तारिफ गर्नुभएको थियो । साथै यहि मन्दिरमा नै येशूले अन्तिम दिनहरुको बारेमा बताउनुभएको थियो । तर पछि गएर रोमी सेनापती टाईटसले उक्त मन्दिरलाई ई.स. ७० मा भत्काईदिए त्यसपछि यो मन्दिरको पुनर्निमाण फेरी कहिल्यै हुन सकेन ।

हेरोद महान्ले ई=स= ४ सम्म ईस्राएलमा शासन गरे । अरु कसैले आफ्नो सिँहासन खोसिदिन्छ कि भन्ने हेरोदलाई सधै डर लागिरहन्थ्यो । यो डरको कारणले गर्दा आफ्नो सिँहासनको निम्ति खतरा मानिएका हरेकलाई उनी मृत्युदण्ड दिन्थे । उनैले नै येशु ख्रीष्टको जन्मको खबर पाएर सिपाहीहरुलाई येशुलाई मार्नका लागि बेथलेहममा पठाएका थिए (मत्ती २ः३, १६) । आफ्नो सिँहासनको निम्ति नै उनले आफ्ना १० जना रानीहरुमध्ये २ जनालाई र ११ जना छोरीहरुमध्ये ३ जनालाई मृत्युदण्ड दिएका थिए । उनी आफ्नो सिँहासन बचाउन जुनसुकै हदसम्म पनि जान तयार थिए । जे होस्, हामीले हेरोदको बारेमा जे सोचे तापनि उनी एक दक्ष र प्रभावशाली प्रशासक हुन्, नत्रता सधै उथलपुथल र दङ्गा भईरहने यहुदीहरुको देशमा उनलाई निरन्तर ३८ बर्षसम्म शासन गर्न सक्ने अधिकार रोमले दिने थिएन होला ।

उनका उत्तराधिकारीहरु

हेरोदको मृत्युपछि उनको राज्य उनका तिन छोराहरुमा बाँडियो ।

अर्खिलाउसः उनले यहूदिया र सामरियामा इसापुर्व ४ देखि इ.स. ७ सम्म शासन गरेका थिए । उनी शासन सुरु गर्ने वित्तिकै यहूदिहरुमाथि दमन गर्न सुरु गरे । यहूदिहरुले उनको विरुद्ध रोममा कैसरकहाँ कुरा पु¥याए । त्यसपछि सम्राटले अर्खिलाउसलाई देश निकाला गरिदिए र उनको ठाउँमा रोमी राज्यपाल नियुक्त गरिदिए । अर्खिलाउसपछि नै पिलातसले यहूदिया र सामरियामा राज्यपालको रुपमा शासन गरेका थिए । अर्खिलाउसको बारेमा छोटकरीमा मत्ती २ः१९–२३ मा उल्लेख गरेको पाइन्छ ।

हेरोद एन्टिपासः उनले गालील र पेरियामा इसापुर्व ४ देखि ई.सँ. ३९ सम्म शासन गरेका थिए । त्यसपछि उनलाई रोमी सम्राटले अपदस्थ गरिदए । यिनै हेरोदले नै आफ्नो भाई फिलिपको श्रिमती राखेका थिए । बप्तिष्मा दिने यूहन्नाको शिर काट्ने हेरोद यिनै थिए । यो विषयमा मर्कूस ६ः१४–२९ मा उल्लेख गरिएको छ । यिनले नै येशू पक्राउ पर्नुभएको बेला येशूलाई भेटेका थिए । यो विषयमा लूका २३ः६–१५ मा उल्लेख गरिएको छ ।

फिलिपः यिनलाई फिलिप द टेट्रार्क पनि भनिन्छ । उनलाई यसो भनिनुको कारण उनले बुवाको राज्यको एक चौथाई भागमा शासन गर्ने भएकाले थियो । यिनले इसापुर्व ४ देखि ई.स. ३४ सम्म शासन गरेका थिए । यिनी हेरोद महान्का छोराहरुमा सबैभन्दा योग्य शासक मानिन्छन् । यिनले एउटा शहर बसाए जसको नाउँ रोमी सम्राट र आफ्नो नाउँ जोडेर कैसरीया फिलिप्पीया भनिन्थ्यो । यहि शहरमा नै येशूले चेलाहरुलाई तिमीहरु मेरो बारेमा के भन्छौ भनेर सोध्नुभएको थियो । यो घट्ना मत्ती १६ अध्याय र मर्कूस ८ः२७–३० मा उल्लेख गरिएको छ ।

हेरोद अग्रिपाः प्रेरितको १२ः१ मा उनलाई हेरोद राजा भनिएको छ । उनी हेरोद एन्टिपासका छोरा र हेरोद महान्का नाति थिए । उनले इस्वी सवत् ४१ देखि ४४ सम्म इस्राएलमा शासन गरेका थिए । प्रेरित १२ः२ मा उल्लेख गरिएअनुसार उनले नै येशूको चेला याकूबलाई मृत्युदण्ड दिएका थिए । हेरोद अग्रिपाले नै पत्रूसलाई पक्रेर झ्यालखानमा राखेका थिए जसको बारेमा प्रेरित १२ः३–१९ मा उल्लेख गरिएको छ । इस्वी सँवत् ४४ मा परमेश्वरका स्वर्गदुतले यिनलाई प्रहार गरेपछि यिनको मृत्यु भएको कुरा प्रेरित १२ः२३ मा उल्लेख गरिएको छ ।

हेरोद अग्रिपा दृतियः उनी हेरोद महान्का पनाति र हेरोद एन्टिपासको नाति र हेरोद अग्रिपाको छोरा थिए । उनलाई बाइबलमा राजा अग्रिपा भनेर उल्लेख गरिएको छ । उनले नै येरुशलेममा प्रेरित पावलको मुद्धा सुन्ने काम गरेका थिए । यो कुरा प्रेरित २५ः१३–२६ः३२ मा उल्लेख गरिएको छ । हेरोद अग्रिपा नै अन्तिम हेरोदवँशी राजा थिए । उनले सन् ४४ देखि उनको मृत्यु नहोऊन्जेलसम्म सन् ९३ सम्म इस्राएलमा शासन गरेका थिए ।

सम्बन्धित भिडियो===========

ख्रीष्टियनहरुले किन लाश “जलाउनु” को साटो “गाड्छन्” ! के ख्रीष्टियनहरुले पनि गाड्नुको साटो जलाउन मिल्दैन र ? (भिडियो सहित)

लाश जलाउने प्रचलन कुन कुन धर्ममा छ ?

संसारका प्राय सबै प्रमुख धर्महरुमा लाश गाड्ने प्रचलन रहेको छ । यहूदी, इस्लाम, बौद्ध, ख्रीष्टियन सबै धर्महरुमा मान्छेको लाश गाड्ने चलन रहेको छ । संसारको चौथो ठुलो धर्म हिन्दुमा भने लाशलाई जलाउने प्रचलन रहेको छ । विश्वमा केवल हिन्दु धर्ममा मात्रै लाशहरु जलाइन्छ पनि भन्न सकिन्छ । लाश जलाउने कुरा हिन्दु धर्मको प्रचलनसँग सम्बन्धित कुरा हो । यसलाई हिन्दुत्वको एक सिद्धान्तको रुपमा पनि लिन सकिन्छ । मुलत दुई वटा कारणहरुले हिन्दु धर्ममा लाश जलाइन्छ । पहिलो कारणः मानिसले जुनी बदल्ने भएकाले यो शरीरबाट आत्मा गइसकेपछि यसको कुनै महत्व र अर्थ रहदैन भन्ने अवधारणा । हिन्दु धर्ममा आत्मा अनन्त छ र यसले ८४ लाख जुन बद्लिएर अन्तत ब्रम्हामा विलिन हुन्छ भन्ने विश्वास गरिन्छ । तसर्थ आत्माले शरीर छोडेमा उसले अर्को जुनि लिन्छ । त्यसो भएमा मरिएको शरीरको कुनै अर्थ हुदैन भन्ने विश्वास गरिन्छ । दोस्रो कारणः शरीर अग्नि देवतालाई अर्पण गर्नु । हिन्दु विश्वासमा अग्निलाई एक देवताको रुपमा लिइन्छ र मानिस मरिसकेपछि उसको शरीरलाई अग्नि देवतालाई अर्पण गरिन्छ ।

ख्रीष्टियनहरुले किन लाश जलाउँछन् ?

ख्रीष्टियन विश्वासमा भने लाशलाई जलाउनुको साटो गाड्ने अर्थात दफन गर्ने गरिन्छ । यसको केही बाइबलिय कारणहरु रहेका छन् । कुनै ख्रीष्टियनको मृत्यु भएमा उसलाई “मरेको” भन्ने गरिदैन तर “सुतेको” भन्ने गरिन्छ । त्यसकारणले नै ख्रीष्टियनहरुको चिहानमा रेष्ट इन पिस (रिप) लेखिएको हुन्छ । बाइबलमा उल्लेख गरिएअनुसार येशू ख्रीष्ट एक पटक फेरी ख्रीष्टियनहरुलाई लिनका लागि फर्केर आउनुहुनेछ । रेष्ट इन पिस पनि यसैसँग जोडिएको छ । यसको अर्थ येशू ख्रीष्ट नआउञ्जेलसम्म आरामसँग विश्राम गर भन्ने हुन्छ । ख्रीष्टियन सिद्धान्तमा येशू ख्रीष्टको दोस्रो आगमनको शिक्षाको विशेष स्थान रहेको छ जसलाई अँग्रेजीमा इस्क्रयाटोलोजि भनिन्छ भने नेपाली दोस्रो आगमनको सिद्धान्त भन्ने गरिन्छ । बाइबलमा लेखिएअनुसार येशू ख्रीष्ट फर्केर आउँदा मरिगएकाहरु अर्थात ख्रीष्टियन अर्थमा सुतिगएकाहरु फेरी जिवित भएर उठ्नेछन् र बादलमा येशूलाई भेट्न जानेछन् । यो सम्बन्धमा १ थेसलोनिकी ४ः१४–१६ मा यसो लेखिएको छ ः किनकि हामी विश्वास गर्छौ , कि येशू मर्नुभयो र फेरि जिइउठ्नुभयो र त्यसरी नै परमेश्वरले उहाँमा सुतिगएकाहरुलाई येशूद्धारा ल्याउनुहुनेछ । प्रभुको वचनद्धारा हामी तिमीहरुलाई घोषणा गर्छौ, कि हमी जो जीवित छौ र प्रभको पुनरागमनसम्म बाँचिरहन्छौ, सुतिगएकाहरुलाई कुनै किसिमले पनि उछिन्नेछैनौ । किनकि प्रभु स्वयम् हुकुमको गर्जनसित, प्रधान स्वर्गदुतको आवाज र परमेश्वरका तुरहीको सोरसित स्वर्गबाट ओर्लनुहुनेछ , र ख्रीष्टमा मरेकाहरुचाहिँ पहिलो बौरिउठ्नेछन् । 

यो खण्डमा येशूको दोस्रा आगमन र कसरी उहाँले सुतिगएका अर्थात मरिगएका र जीवित ख्रीष्टियनहरुलाई बोलाउनुहुनेछ भन्ने कुरा उल्लेख गरिएको छ । स्पष्ट हुनुपर्ने कुरा यो हो कि येशू ख्रीष्ट फेरी फर्केर आउनुहुदा केवल मरिगएका ख्रीष्टियनहरुमात्र नभई सबै जना जिइ उठ्नेछन् । यो विषयमा दानिएल १२ः२ पदमा उल्लेख गरिएको देख्न सकिन्छ । यसरी अन्तिम दिनहरुमा जिइउठ्नका लागि लाश गाडिएको हुनुपर्छ भन्ने ख्रीष्टियन तर्क रहेको छ । यसबाहेक परमेश्वरले उत्पत्ती ३ः१९ मा परमेश्वरले आदमलाई सराप दिदा यसो भन्नुभयोः किनकि माटैबाट त निकालिएको थिइस् । तँ माटै होस्, र माटैमा फर्किजानेछस् । त माटैमा फर्किजानेछस् भनेर परमेश्वरले भन्नुभएको कारण ख्रीष्टियनहरुले लाश जलाउनुको साटो गाड्ने गर्दछन् । तथापी अहिले पश्चिमा जगतमा लाश जलाउने प्रचलन पनि बढिरहेको छ । यसका लागि उनीहरुले आधुनिक प्रविधियुक्त सामाग्रीहरुको प्रयोग गर्ने गर्दछन् ।

तार्किकरुपमा गाड्नु वा जलाउनु कुन चाहिँ उपयुक्त हुन्छ ?

अवस्य पनि गाड्नु उपयुक्त हुन्छ । लाश जलाउँदा त्यसले पर्यावरणमा नकारात्मक प्रभाव पार्छ । संसारमा सबैले लाश जलाउन थाल्ने हो भने त्यसले वायुमण्डलमा कति प्रभाव पार्ला विचार गरौ ! तर लाश गाड्दा त्यसले पर्यावरणमा कुनै नकारात्मक प्रभाव पार्दैन । त्यसबाहेक लाशहरु नदिको छेऊमा जलाउने गरिन्छ । वर्तमानमा त्यसो नभएपनि एक समयमा प्रायजसो मानिसहरुको लागि पिउने पानीको स्रोत नदिनाला नै थिए । त्यसबाहेक मानिसहरु माछा मार्न र नुहाउनका लागि पनि नदिमा जानेगर्दछन् । मानिस जलाएर त्यसको अवशेषहरु पानीमा फालिदिदा मानिसहरुको स्वास्थमा नकारात्मक प्रभाव पर्न जान्छ । 

मानिस गाड्दा जमिन त्यसले जमिन ओगट्ने भएकाले र त्यो जमिनलाई प्रायजसोले कहिल्यै उपयोग नगर्ने भएकाले त्यो एक बेफाइदा पनि लाश गाड्नुमा रहेको छ । त्यसबाहेक लाश गाड्दा जमिन मलिलो हुने भएकाले यसले पर्यावरणलाई मद्धत गर्छ । साथै मानिसहरु आफ्ना आदरणिय र प्रिय व्यक्तिको सम्झनामा उनीहरुको समाधीस्थलमा गएर श्रद्धा प्रकट गर्न सक्छन् । उदाहरणका लागि आज पनि भारतमा गान्धि जयन्तीका दिन भारतको प्रधानमन्त्री लगाएत अन्य मानिसहरु उनको समाधीस्थलमा गएर महात्मा गान्धिप्रति श्रद्धा प्रकट गर्ने गर्दछन् ।

के ख्रीष्टियन लाश जलाइयो भने त्यो स्वर्ग जादैन त ?

त्यसो अवस्यपनि हुदैन । कैयौ ख्रीष्टियनहरु परिवारमा एक्लो ख्रीष्टियन हुन्छन् । उनीहरुको मृत्युपछि उनीहरुको परिवारले आफ्नै रितिरिवाजका साथ उनीहरुको अन्येष्ठी गर्न चाहन्छन् । के अब त्यो मरिगएको अर्थात सुतिगएको ख्रीष्टियन स्वर्ग नै जान नपाउने त ? उसको विश्वासले उसलाई मुक्ति दिनेछ । उसको लाश जलाउन वा गाड्नमा अरु व्यक्तिहरुनै जिम्मेवार हुनेभएकाले यसले मुक्तिमा केही प्रभाव पार्दैन । अन्तत परमेश्वरमा कुनै कुरा असम्भव छैन ।

सम्बन्धित भिडियो.......

येशू ख्रीष्टको पुनरुत्थानका ६ प्रमाणहरु

येयेशू ख्रीष्टको पुनरुत्थानका ६ प्रमाणहरु (येशूको पुनरुत्थानको बारेमा जान्न आवस्यक कुराहरु)

येशू ख्रीष्टको पुनरुत्थान ख्रीष्टियन विश्वासको आधारशिला हो । यस विषयमा प्रेरित पावल १कोरिन्थी १५ः१५–१९ मा यसो भन्दछन् । “त्यसभन्दा बढी हामी परमेश्वरको बारे झुटा साक्षीहरु ठहरिन्छौ, किनकि उहाँले ख्रीष्टलाई मृतकबाट पुनर्जिवित पार्नुभयो भनी हामीले परमेश्वरको बारे गवाही दिएका छौं । तर साँच्चै मृतकहरुको पुनरुत्थान हुनैन भने उहाँले ख्रीष्टलाई पुनर्जीवित पार्नुभएन । किनकि यदि मृतकहरुको पुनरुत्थान नहुने भए ता ख्रीष्ट पनि मृतकबाट जीवित पारिनुभएन । ख्रीष्ट पुनर्जीवित पारिनुभएन भने तिमीहरुको विश्वास ब्यर्थ छ, र तिमीहरु अझसम्म आफ्ना पापमा नै छौ । तब त ख्रीष्टमा सुतिगएकाहरु पनि नष्ट भएका छन् । यदि यस जीवनको लागि मात्र ख्रीष्टमा हामीले आशा राखेका हौं भने हामी सबै मानिसहरुभन्दा बढि दयनीय हुन्छौ ।” संसारका सबै ख्रीष्टियनहरुले येशू मरेकाहरुबाट फेरी जीवित हुनुभएको थियो भन्ने कुरामा विश्वास गर्दछन् । कतिपयले येशूको पुनरुत्थानलाई झुटो तुल्याउने धेरै कोशिष् गरेका पनि छन् । कतिको भनाईमा येशू क्रुसमा छदा वेहोस हुनुहुन्थ्यो र पछि क्रुसबाट निकालिएपछि चिहानमा राख्नुअघि उहाँको होस् आयो । त्यसपछि उहाँ इस्राएल देश छोडेर भारतको कश्मिरमा आएर बाँकी जीवन विताउनुभयो भन्ने रहेको छ । तपाई येशूको पुनरुत्थानलाई स्वीकार गर्नुहोस् वा नकार्नुहोस् । तर केही यस्ता तथ्यहरु छन् जसमाथि तपाईले एकछिन समय लिएर सोच्नैपर्ने हुन्छ । 

येशूको पुनरुत्थानका ६ प्रमाणहरु

(१) येशूको रित्तो चिहान

उहाँलाई शुक्रबार चिहानमा राखिएको थियो तर आईतबार बिहान गएर येशूका चेलाहरुले चिहान खालि थियो । येशूको चिहानको ढोकामा ठुलो ढुङ्गा राखिएको थियो । र साथै चिहानमा पहरादिनका लागि सिपाहीहरु राखिएको थियो । चिहानको ढुङ्गामा पिलातसको मोहर लगाइएको थियो ताकि चिहानलाई कसैले खोल्न नसकोस् । रित्तो चिहानको बारेमा लुका २४ः२–३ मा यसो भनिएको छ, “हप्ताको पहिलो दिन बिहान सखारै ती स्त्रीहरुले तयार गरेका सुगन्धित द्रब्य लिएर तिनीहरु चिहानमा आए । तिनीहरुले ढुङ्गा चिहानबाट हटाएको भेट्टाए । तर तिनीहरु भित्र पस्दा तिनीहरुले प्रभु येशूको शरीर पाएनन् ।”  आज पनि येशूको चिहान छ र लाखौं ख्रीष्टियनहरु त्यसलाई हेर्नका लागि जाने गर्दछन् । तर त्यस चिहानको ढोकामा “उहाँ यहाँ हुनुहुन्न तर जीवित भई उठ्नुभएको छ”  भन्ने लेखिएको छ । दुई हजार वर्ष वतिसक्दा पनि येशूको अवशेषहरु यहाँ छन् भनेर कसैले प्रमाण सहित दावि गर्न सकेको छैन । रित्तो चिहान आज पनि गैर–ख्रीष्टियन विद्धानहरुका लागि एक रहस्य नै रहेको छ ।

(२) पुनरुत्थानपछि येशूका प्रकटिकरणहरु

प्रेरित १ः३ मा यसो लेखिएको छ, “आफ्नो दुःख भोगपछि धेरै अकाट्य प्रमाणद्धारा तिनीहरुका सम्मुख उहाँले आफैलाई जीवित प्रस्तुत गर्नूभयो । चालीस दिनसम्म उहाँ तिनीहरुकहाँ देखा पर्नुभयो र अनि परमेश्वरका राज्यको बिषयमा तिनीहरुलाई बताउनुभयो ।” धेरै अकाट्य अर्थात नकार्ने नसकिने प्रमाणहरुद्धारा उहाँले आफैलाई जीवित प्रस्तुत गर्नुभयो भनेर बाइबलमा लेखिएको छ । उहाँ एक वा दुई दिन होइन तर चालिस दिनसम्म तिनीहरुकहाँ देखा परिरहनुभएको थियो । येशू चालीस दिनसम्म १० पटकभन्दा बढि बिभिन्न ब्यक्तीहरुकहाँ र आफ्ना चेलाहरुकहाँ देखा पर्नुभयो । उहाँको प्रकटीकरणको बारेमा १कोरिन्थी १५ः३–११ मा लेखिएको छ । उहाँ भुत हुनुहुन्छ भनेर येशुका चेलाहरु र अरुहरुले पनि शँका गरेका थिए तर येशुले त्यो भ्रमलाई चिर्नुभयो । येशूले तिनीहरुसँग खानुभयो, बस्नुभयो र अन्तिममा महान् आज्ञा दिएर स्वर्ग फिर्ता जानुभयो । नयाँ करारका विभिन्न पुस्तकहरु लेखिदासम्म पनि उहाँलाई पुनरुत्थानपछि देखेकाहरु जीवितै थिए । पुनरुत्थानपछि येशू दुई जना चेलाहरुदेखि ५०० जनाको भिडमा देखापर्नुभएको थियो । नयाँ करारमा करारमा उल्लेख गरिएका येशू प्रकट हुनुभएका घट्नाहरु प्रत्येक्ष जीवित साक्षीको बयानको आधारमा उल्लेख गरिएका थिए ।

(३) चेलाहरुको जीवनमा आएको अचम्मको परिवर्तन

यूहन्ना २०ः१९ मा यसो लेखिएको छ , “यहूदीहरूको डरले चेलाहरू ढोकाहरू बन्द गरेर भित्र बसेका थिए ... ।” येशूलाई क्रुसमा टाँगेर मारेपछि चेलाहरु निकै भयभित भएका थिए । तिनीहरु घरको ढोका बन्द गरेर निरास र त्रासका साथ बसेका थिए । येशू पक्राउ पर्ने रातमा यिनै चेलाहरुले येशूलाई छोडेर कुलेलाम ठोकेर भागेका थिए । पत्रूसको बारेमा याद गर्नुहोस् त ! उनले येशूलाई त्यो रातमा ३ पटक अस्वीकार गरेका थिए । एक सामान्य महिला नोकर्नीले तिमी येशूका चेला होइनौ र भनेर सोध्दा समेत उनको होस् उडेको थियो । तर यिनै चेला ४० दिनपछि येशूलाई मृत्युदण्ड दिने हाकिम र अधिकारीहरुका सामु खडा भएर तिमीहरुले येशूलाई मारेका हौ भन्दैछन् । कसरी उनमा यो साहस आयो होला ? सोच्नैपर्ने कुरा रहेको छ ? ति चेलाहरु जो केही दिनअघिसम्म कोठा बन्द गरेर निरास र दुःखित भएर बसिरहेका थिए । तर अचानक ४० दिनपछि सडकमा देखा पर्दछन् र हिम्मतका साथ येशूको बारेमा प्रचार गर्न थाले । कसरी यस्तो परिवर्तन आयो ? अर्को एक अचम्म लाग्दो तथ्य ! येशूको एक जना चेला बाहेक बाँकी सबै चेलाहरु विश्वका विभिन्न देशहरुमा येशूको बारेमा प्रचार गर्ने क्रममा मारिएका थिए । तिनीहरु येशूका लागि मारिन तयार भए किनकि तिनीहरुलाई येशू मरेकाहरुबाट जीवित हुनुभएको थियो भन्ने थाहा थियो । झुटा कुराका लागि कोही पनि मर्न तयार हुदैन । यदि येशूको पुनरुत्थान भएको होइन र येशू एक सामान्य मानिस बाहेक कोही हुनुहुन्न भन्ने जान्दाजान्दै पनि तिनीहरु येशूको प्रचार गरेर उहाँका लागि मर्न तयार हुनेथिएनन् होला । ति चेलाहरुको जीवनमा आएको अचम्मलाग्दो परिवर्तनले येशू मरेकाहरुबाट फेरी जिउदो हुनुभएको थियो भन्ने कुरा प्रमाणित गर्छ ।

(४) मण्डलीको सुरुवात र तिव्र विस्तार

हरेक कुराको अस्तित्वको पछाडी एक ठोस कारण हुन्छ । मण्डलीको सुरुवात र यसको अस्तित्वको पछाडी येशूको पुनरुत्थान कारण हो । मत्ती १६ः१८ पदमा येशूले भन्नुभएको छ ः म मेरो मण्डली यस चेट्टानमाथि स्थापित गर्नेछुँ । येशूको समयमा विश्वको ठुलो हिस्सामा रोमीहरुले शासन गरिरहेका थिए । रोमी शासन इतिहासकै एक बलियो र क्रुर शासनहरुमध्ये मानिन्छ । स्पष्ट हुनुपर्ने कुरा यो हो कि रोमीहरु सुरुदेखि नै ख्रीष्टियन धर्मको विरुद्धमा थिए । सन् ३२ मा संसारको पहिलो मण्डली येरुशलेममा सुरु भयो । तर केही वर्षभित्रमा नै यो विश्वास विश्वको ठुलो हिस्सामा फैलिन पुग्यो । रोमी सम्राटहरु डोमिसियन, निरो र अन्य थुप्रैले इतिहासमा ख्रीष्टियनहरुमाथि क्रुर अत्याचार गरे । ख्रीष्टियनहरुलाई रँगशालाहरुमा सिँहहरुको सिकार हुनका लागि छोडिन्थ्यो । सम्राट निरोले ख्रीष्टियनहरुलाई जलाएर आफ्नो वगैचालाई उज्यालो पार्ने गर्थे । रोमीहरुले नै प्रेरित पत्रूसलाई उल्टोमुखि क्रुसमा टाँगेर मारेका थिए भने प्रेरित पावललाई घाटी रेटेर हत्या गरेका थिए । पहिलो शताव्दीमा मात्रै थुप्रै ख्रीष्टियनहरु रोमीहरुद्धारा मारिएका थिए । त्यसको बावजुद मण्डली सुरु भयो छोटो अवधीमा तिव्रगतिमा फैलिनपुग्यो । पहिलो शताव्दीमा येशूको पछि लागेका केही मछुवारेहरुले सुरु गरेको मण्डली केही वर्षभित्रमा नै संसारको केन्द्र रोमसम्म पुगिसकेको थियो । यो कुरा येशूको पुनरुत्थानविना सम्भव थिएन ।

(५) आराधनाको दिन परिवर्तन

यहुदीहरुले १५०० बर्षदेखि शनिबारको दिनमा आराधना गर्ने गर्दथे जसलाई शबाथको दिन भनिन्थ्यो । शनिबारको दिनमा तिनीहरु सभाघरमा गएर आराधना गर्ने बाहेक अन्य केही काम गर्दैनथे । ख्रीष्टियन मण्डली यहूदीहरुको केन्द्र येरुशलेममा सुरु भएको थियो । तर येशूको मृत्युपछि अकस्मात आराधनाको दिन शनिबारबाट आईतबारमा स¥यो । येशू शुक्रबार मारिनुभयो र त्यही दिनमा नै उहाँलाई चिहानमा राखिएको थियो । तर उहाँ आइतबार जीवित भएर उठ्नुभएको थियो । त्यही दिनलाई सम्झना गर्नका लागि सुरुदेखि नै आराधनाको दिनलाई ख्रीष्टियनहरुले आइतबारमा सारेका थिए ।

(६) पावलको जीवन परिवर्तन

टार्ससका शाऊल, जो एक कट्टर यहूदी थिए । व्यवस्थाका एक प्रकाण्ड विद्धान । राजनैतिकरुपमा एक रोमी, धार्मिकरुपमा एक यहूदि र वौद्धिकरुपमा एक ग्रिक थिए शाऊल । भनिन्छ उनी इस्राएलको सँसद जसलाई शानहेड्रिन भनिन्थ्यो, त्यसका एक सदस्य थिए । ख्रीष्टियन धर्मको कारण यहूदी धर्मलाई असर पर्न थालेपछि उनी ख्रीष्टियन धर्म सिद्धयाउने अभियानमा निस्किए । उनले थुप्रै ख्रीष्टियनहरुमाथि अत्याचार गरे र थुप्रैलाई जेलमा हाले । तर यस्तो व्यक्ति अचानक परिवर्तन भए । जुन विश्वासको उनले खेदो गरिरहेका थिए, अचानक उनी त्यही विश्वासका सँरक्षक बन्न पुगे । कसरी उनी शाऊलबाट पावल बन्न पुगे त ? उनी कुनै प्रलोभनमा परेका थिएनन । किनकि पहिलो शताव्दी ख्रीष्टियन हुनु भनेको सम्पन्नता नभई कष्ट र अपमान सहनु थियो । उनी कुनै मुर्ख र एक अशिक्षित व्यक्ति थिएनन् । उनी एक शिक्षित र प्रभावशाली व्यक्ति थिए । त्यसो हो भने कसरी उनी एक कट्टर यहूदीबाट ख्रीष्टियन बन्न पुगे ? किनकि येशूले नै उनलाई भेट्नुभएको थियो । दमस्कसमा भएका ख्रीष्टियनहरुलाई समातेर जेलमा हाल्नका लागि जादैगर्दा बाटोमा नै येशूले उनलाई भेट्नुभयो । त्यसपछि उनको जीवन परिवर्तन भयो । उनको जीवन परिरवर्तनको घट्नाको बारेमा प्रेरित पुस्तक ९ अध्यामा उल्लेख गरिएको छ । त्यसकारण पावल जस्तो एक कट्टर यहूदीको जीवन परिवर्तनले येशूको पुनरुत्थानलाई समर्थन गर्छ ।

निष्कर्ष

संसारमा केवल एक जनाले मात्र मृत्युलाई जित्नुभएको छ र फेरी जीवित हुनुभएको छ, उहाँ येशू ख्रीष्ट हुनुहुन्छ । धेरैले उहाँको पुनरुत्थान भएकै होईन भनेर यसलाई प्रमाणीत गर्नतर्फ लागे तर अन्त्यमा तिनीहरुले नै उहाँ बास्तवमै मृतकबाट जीवित भएर उठ्नुभएको थियो भनेर मान्नुप¥यो । येशू ख्रीष्टको पुनरुत्थान ख्रीष्टियन बिश्वासको आधार हो, अन्य बिभिन्न सिद्धान्तहरुको बारेमा ख्रीष्टियनहरुको माझमा मतान्तर हुन सक्छन् तर पुनरुत्थानको घट्नालाई चाहि सम्पुर्ण ख्रीष्टियनहरुले स–ह्दय स्विकार गर्दछन् । के तपाई त्यो मृत्युमाथि पनि बिजय प्राप्त गर्नुभएको येशूलाई आफ्नो मुक्तिदाताको रुपमा ग्रहण गर्न चाहनुहुन्छ ?

सम्बन्धित भिडियो.........